جنگ مهران غرب و سد کنجیان چم را فراموش نکنیم

۲۵.۱.۲۰۲۱
یارسان مدیا

ن: علی اصغر خسروی

۱۴ بهمن سال ۱۳۵۲ شمسی در پی نزاع چندین ساله ایران و عراق بر سر ارتفاعات مرزی بین دو کشور مشرف به سد کنجیان چم ، شهر مهران غرب و شهرهای بدره و زربادیه عراق، جنگی سخت بین نیروهای مرزی دو کشور به وقوع پیوست. در این نبرد هجوم نیروهای عراقی متوقف و حتی مجبور به عقب نشینی شدند.اما از ستاد عملیات مستقر در کنار سد کنجیان چم فرمان باز پس گیری تپه ۳۴۳ صادر گردید.علی اصغر خسروی در میان نیروها و یگانهای مرزی آن موقع که متشکل از همرزمان یارسانی و هورامانی بودند، تنها کسی بود که فرماندهی باز پس گیری تپه ۳۴۳ را با توجه به شناخت و آگاهی و تجربه ای که در نبردهای قبلی کسب کرده بود به او سپرده شد و به عنوان فرمانده معرفی و به اتفاق همرزمانش تپه مذکور را که مدتی طولانی در تصرف نیروهای عراقی بود و حتی بخشی از خاک عراق محسوب می شد در یک نبرد سنگین و کاملا حساب شده تحت فرماندهی خود با پشتیبانی گروهان توپخانه از تیپ دزفول به فرماندهی سرکار سروان اسکندر بیراموند و همینطور خمپاره دلاور مردان گردان ضربت ژاندارمری ،حمله سریعی رو ساعت ۳ بعدازظهر شروع و قبل از ساعت ۸ شب همان روز با عبور از میدانهای مین و مین های تله ای تپه فوق که پایگاه مادر مرزی عراق بود را به تصرف نیروهای ژاندارمری و دلاوران غیور در آمد و تمام وسایل نیروهای عراقی اعم از اسلحه و مهمات که ده صندوق بودند را توسط چهارپایان به ستاد عملیات کنجیان چم منتقل کردند.تیمسار سر لشکر احمد زاد از طریق بیسیم مراتب خشنودی و خود را به سبب درایت فرمانده میدان و و نیروهای همرزمش و همچنین پیشروی تاریخی اعلام ، و از علی اصغر خسروی قدردانی نمود..
ارتش عراق پس از این شکست مفتضحانه واز دست دادن پایگاه استراتژیکی چندین ساله خود اقدام به جمع آوری تعداد فراوانی از نیروهای پیاده و توپخانه نموده و در مقابل تپه ۳۴۳ مستقر شدند و درشب ۲۱ بهمن ماه دست به حمله ای سنگین زدند اما با توجه به مقاومت شجاعانه نیروهای گردان ضربت ،نیروهای عراقی با شناختی که نسبت به گذرگاه های نفوذی داشتند با پشتیبانی آتش توپخانه وارد پایگاه شدندبطوری که جنگ تن به تن با نیروهای عراقی اتفاق افتاد اما هرگز همرزمان بنده و دلاور مردان ، سنگر و پایگاه مذکور را خالی نکرده و تا پای جان ایستادگی کردند. متاسفانه در این نبرد تن به تن و خونین بسیاری از همرزمان و دلسوزان خاک ایران به شهادت رسیدند، و تعداد ی هم مجروح شدند.که بنده یکی از مصدومین آن واقعه میباشم.پس از انتقال مجروحان بنده و چند مصدوم دیگر مورد عنایت و بازدید اعلیحضرت شاهنشاه آریا مهر بزرگ ، ارتش داران و علیا حضرت شهبانو ایران قرار گرفتیم. مقام معظم ملوکانه فرمانده کل قوا شاهنشاه مدال سپه را به من عطا فرمودند که ممتازترین مدال ارتش ایران بود.