“برخیز ای خواب‌زده‌ی غفلت”

یارسان مدیا
‏2021‏-08‏-17

سید اشکان حسینی:

مساله‌ای ژئوپولتیک هست که همه آنرا می‌بینند، ولی اکثریت موضع سکوت گرفته و جامه انکار بر آن پوشیده‌اند. چپ‌ها جنبه دینی به آن می‌دهند. مرکزگرایان از فاز حاشیه‌ای و محلی به آن می‌نگرند. فعالان مثلاً مستقل و سلبریتی با باد در دهان انداختن برای‌شان افت دارد از یک مساله‌ی جزعی حرفی بزنند. نیز با توجه به تفکرات اکثریت کُرد با در نظر گرفتن جمعیت کُردها که مسلمان شیعه/سنی هستند، در خراسان، اصفهان، شیراز، مازندران و سایر کُردهای نواحی مرکزی باضافه‌ی غرب و شمال‌غرب ایران، احزاب و اشخاص سیاسی و حقوق‌بشری کُردی هم چه ناسیونالیست‌ها و چه باصطلاح چپ‌های‌شان چونکه در حقیقت نان‌شان را از افکار اذهان عمومی می‌خورند و این اذهان عمومی متعلق به توده‌ی مسلمان است، این مبحث را تا سرحد مشکل جزعی بازاری و عشیره‌ای افول می‌دهند. این‌ها یک لفظ را ملاک کرده‌اند و می‌گویند: کوردایه‌تی همه ما را دور یکدیگر گرد می‌کند. کوردایه‌تی اکثریت این اشخاص و نهادها در شلوار و پیراهن کُردی، گیوه و ایو ایو ختم می‌شود و نه به معنای ذات هستی‌شناسانه‌ی آن یعنی تفکر و تعقل و فرهنگ و اندیشه‌ی آن. این مساله‌ی بحرانی که اکنون من دوباره آنرا تکرار می‌کنم دستکم در چند سال اخیر ما و یاران ما بارها آنرا هشدار داده‌ایم اما دریغ از گوش شنوایی در میان تمامی نهادها و کنشگران انواع و اقسام اتنیک‌های ساکن فلات ایران.

مساله رشد شدید افراطگرایی در جنوب کردستان و غرب و شمال‌غرب ایران ایران بخصوص در استان‌های کرماشاه و سنندج است. طی جنگ داعش اکثریت تروریست‌هایی که از نواحی جغرافیای موسوم به ایران در آن حضور داشتند از استان کرمانشاه با زوم بر حوضه‌ی دالاهو، سرپلذهاب، ریجاب، دشت ذهاب، ثلاث باباجانی، پاوه و جوانرود بود. در طول جنگ داعش صدها یا هزاران نفر از این مناطق به عضویت دولت اسلامی عراق و شام پیوستند و صدها تن از آنان در این جنگ کشته شدند که جنازه‌ی ده‌ها تن آنها را شبانه به ایران بازگرداندند و شبانه چال کردند. بیشترین جمعیت از اشخاصی که باصطلاح برای تحصیل دین به مراکز و باصطلاح مدارس دینیِ پاکستان، افغانستان، یا برخی کشورهای عربی حوضه خلیج رفتند از مناطق مختلف استان کرمانشاه بودند.

در یکسال گذشته در پی جنگ و نزاع به ظاهر بازاری، و محیط‌زیستی اما در باطن درگیری دینی و عقیده‌ای دستکم ده تن کشته و زخمی بر جای گذاشته است، باز خودمان را به کوری زده‌ایم و نمی‌بینیم. نگارنده باور دارد با توجه به (اتنیک، ملت، قوم، اجتماع یا هرچیزی دیگر که به مزاج خواننده خوش است) کُرد که افراطگراترین گروه‌ها و اشخاص دینی در سراسر ایران در آنجا وجود دارد، چنانکه اکنون جمهوری اسلامی در برخی کشورها توسط افراطگرایان جنگ‌های خود را به نمایش می‌گزارد؛ در سال‌های آتی نیز طالبان و جمهوری اسلامی مشترکاً جنگ‌های نیابتی خود را توسط افراگرایان دینی کُرد با مرکزیت در مناطق زاگرُس بخصوص استان کرمانشاه (با توجه به حساسیت تنوع فرهنگی و جغرافیایی و سیاسی) به نمایش خواهند گذاشت. امروز در سکوت، با به حاشیه راندن و با افول دادن موضوع جامعه یارسان همواره دارد از اقتصاد و جغرافیا و جان و مال خود قربانی می‌دهد و مستیقماً در صف اول فشار و مبارزه برای بقای خویش در مقابل این افراگرایان قرار گرفته است.

اگر همچنان این گوش‌ها ناشنوا بمانند و از خواب خرگوشی برنخیزیم فردا روز دیگر تَر و خشک با هم می‌سوزد. فردا روز که جمهوری اسلامی ایران با مشارکت برادران تروریست دینیِ همسایه‌ی خود چه در داخل و چه در خارج جنگ‌های نیابتی و ترورهای خود را به توسط این افراطگرایان بی‌ترمز به نمایش خواهد گذاشت. آن روز است که وقتی هرکدام از این خواب زدگان دنبال سوراخ موش برای پنهان شدن می‌گردند می‌گویند که ای کاش صدای یارسان را می‌شنیدیم. آن روز دیگر نه تنها یارسان بلکه شمای چپ و راست، شمایِ ناسیونالیست و انترناسیونال، آنروز شمای سکولار و لائیک و یا دارنده‌ی هر عقیده و مرام دیگر وقتی سوراخ موش هم نیست تا خودت را پنهان کنی می‌گویی ای کاش قبل از اینکه کار به اینجا می‌کشید این صداها آنزمان می‌شنیدم و من هم یک یارسانی می‌شدم یا حداقل فریاد او بودم.

اتمام حجت: اگر امروز صدای افراطگرایی دینی در مناطق کُردنشین را نادیده گرفت فردا تاوان این ندیدن در خانه‌هایمان بیخ ریش یکایک ما را خواهد گرفت.

سید اشکان حسینی

۱۷ آگوست ۲۰۲۱