حکومتی که از درون و برون به بن بست رسیده است

 حکومت جمهوری اسلامی ایران در برون زیر فشار شدید کشورها قرار دارد که برنامه های اتمی خود را متوقف سازند و در غیر این صورت مجازات‌های بیشتری در راه خواهد بود و حکومت درمانده‌تر خواهد شد و خزانه ملت تهی‌تر خواهد گردید و ایرانی‌ها فقیرتر و محنت‌زده‌تر خواهند شد و این را نمی‌توان برای مدت مدیدی همچنان ادامه داد و در درون خشم ملت روز به روز شدیدتر می‌شود.

پریروز کارگران بودند و دیروز مردم اصفهان و سرنوشت زاینده رود بود و امروز معلمان هستند که به طور فزاینده بر عملیات اعتراضی خود می‌افزایند.

معلمان تنها نیستند بلکه گروه‌های مختلف در سراسر کشور از آنها حمایت می‌کنند. در واقع صفوف خود معلمان نیز روز به روز فشرده‌تر می‌شود و در شهرهای بیشتر می‌بینیم که معلمان ناراضی به تظاهرات و اعتراضات می‌پیوندند و حق خود را طلب می‌کنند. اما دولت می‌گوید که پول ندارد و اضافه حقوق مورد انتظار آموزگاران و دانش یاران و دبیران را از کجا بیاورد؟ پول ندارد… اما این حکومت برای ادامه برنامه‌های تسلیحاتی خود و برای اعطای بودجه‌های کلان‌تر به سپاه پاسداران و بسیج و دیگر نیروهای مسلح پول دارد و پول کلان هم دارد و همچنین دزدی‌ها ادامه دارد و افراد حکومتی بیت‌المال را همچنان می‌چاپند.

در هر حال هنوز خزانه این حکومت خالی مانده و هر روز آنچه در صندوق مانده کم و کمتر می‌شود و در همان حال مردم ایران فقیرتر می‌گردند اما این بار جرأت یافتند و به خیابان‌ها می‌آیند و اعتراض می‌کنند و گروه‌های معلمان در سراسر کشور از رژیم قاطعانه می‌خواهند که به آنها حق معیشتی خود را اعطا کند و بگذارد که زندگی شرافتمندانه‌ای داشته باشند. آموزگاران و دبیران ستون فقرات فرهنگ یک کشور هستند، اما این ستون فقرات را هم حکومت می‌خواهد بشکند. در همان حال پاداشی که به معلمان داده می‌شود آنقدر ناچیز است که کمترین و کوچکترین ابعاد معیشتی آنها را تامین نمی‌کند.

رژیم قصد دارد که هزاران آخوند یا طلبه کم‌سواد را وارد سیستم آموزشی کشور کند و آنها به جای معلمین و به جای درس‌های امروزی درس اسلام بدهند و درس بدهند که چگونه باید نماز خواند و چگونه باید به حکومت وفادار بود و چگونه قوانین و قواعدی را که یک ۱۴۰۰ سال پیش تعیین گردیده باید امروز به دقت رعایت کرد. امروزی که زندگی در آن در مقایسه با آن دوران کاملاً متفاوت است.

ظاهراً مردم اصفهان را در بستر زاینده رود به گلوله‌های سربی بستند و صدای آنها را خاموش کردند و این ظاهر قضیه است اما خشم مردم اصفهان و خشم مردم ایران از خوزستان تا بلوچستان و چهارمحال و بختیاری همچنان ادامه دارد و این حتی اگر ظاهراً فروکش کرده اما آتش زیر خاکستر است. کارگران ایران را فراموش نکنید آنها هم گرسنه هستند و هر روز گرسنه‌تر می‌شوند و آنها هم به خیابان‌ها آمده‌اند در گذشته، اما در آینده اعتراضات خود را به صورت گسترده‌تری اعلام خواهند کرد.