21 بهمن سال 1352 ، برگی از تاريخ زرين ايران، چرا بدست فراموشي سپرده شده است؟

یارسان مدیا
27.01.2022

ن: علی اصغر خسروی

چند ناسپاسی است دلاورانی كه سرزمين ايران را پس از چند دهه از تصرف رژيم  بعث عراق در آوردن و دوباره مطابق قرار داده هاي مرزي ثبت و ضبط در  سازمان ملل به  بخاك ايران  الصاق گرديد، از آنها نامي برده نشود!. اما براي باز پس گيري اين منطقه سازمان ژندار مري اعم از سربازان، درجه دار ، افسران و دلاورمردان غيور كُرد ويارساني بهاي سنگيني پداختند، كه مختصري  از نبرد آن حماسه آفرينان وطن دوست براي زنده نگاهداشتن خاطره جانبازي آنهاي كه جان خود را فداي خاك وطن نمودن ياد آور ميشوم و اميدوارم عزيزاني كه به نحوي از انحا در آن جنگ شركت داشته يا به ياد داراند بهر شكلي برايشان مقدور است خاطره آن فداكاري را از ياد نبرده و به بازماندگان عزيزان جانبخته  تپه 341 مهران غرب كه معروف به( سد كنجيان چم) در 21 بهمن 1352 ابراز همدرد كنند.

سال ها پیش ، قسمتی از خاک ایران در بخش مهران معروف به قلعه زالو آب ،  توسط یکی از مرزبانان خائن که بعدها خود او نیز به عراق پناهنده شده بود ، به دولت وقت عراق فروخته شده بود . نتیجه این اقدام خیانتکارانه در تاریخ ، سال های متمادی موضوع نزاع و درگیری های پراکنده بین دو دولت بود .

زمانی چند بعد از این ماجرا ، کشور عراق به ریاست احمد حسن البکر درگیر جنگ با نیروهای پیشمرگ کورد عراقی به رهبری روانشاد ژنرال مصطفی بارزانی شد و شاید به دلیل حمایت های جانبی شاهنشاهی ایران از پیشمرگان کُرد بود که دولت عراق تاب مقاومت در برابر آنها را نداشت  و شکست را پذیرا شد و از بخش کردستان عراق ناامید شد. اما به تلافی این شکست اقدام به حمله به پایگاه های مرزی ایران کرد ، از گروهان باویسی در شمال گرفته تا چنگوله و چلات در مهران و غرب کشور . اگر چه این حملات توپخانه ای از سوی عراق با مقاومت شدید مرزداران ژاندارمری و حضور شجاعانه دلاوران یارسانی ادغام شده در ژاندارمری ، مواجه شد .

مناطق خان لیلی ، پایگاه خیدان ژاله پناه ، قلعه بهادری ، فرج شیرنه طایفه رستم قلخانی ، رضا قلی سنجابی و سهراب اکبری سنجابی ، شالی ویسی ، طایفه ناوه فره و نواحی شهر نفت شاه از طوایف و مناطقی هستند که به گواه تاریخ به عنوان مسکن زمستانی و ملک ثبتی طوایف یارسان اعم از ساکنین و مرزداران گوران و قلخانی و سنجابی بوده است .

نبردهای شير محمد خان سنجابی و پشتیبانی یارسانیان گوران در مقابله با مهاجمان عثمانی خود گواهی بر این مدعاست كه در كتاب جغرافيا وتاريخ تحليلي  علويان زاگروس جلد اوّل اُستاد نوشته دكتر محمد علي سلطاني آمده است.

به هرحال این نواحی و بلندی های آخ داخ مشرف بر اراضی عراق که از لحاظ استراتژی  و موقعیت سوق الجیشی از اهمیت ویژه ای برخوردار بود ، مورد این حملات واقع شده بودند اگر چه  ارتش متجاوز بعثی از دستیابی به این مناطق در مانده و محروم مانده بود.

این مختصر برای یادآوری فضای تاریخی آن زمان بیان شد و اما اصل ماجرا :

آن زمان بنده در  جمعي گردان ضربت ناحيه كرمانشاه در گروهان اشك مشغول خدمت بودم . دسته اول  از گروهان اركان به  به فرماندهي سروان محسن شميشيرزن براي پشتيباني گروهان مهران غرب اعزام شدند. پس از مدت كوتاهي اطلاع رسيد ، دسته مزبورگرفتار  محاصره نيروهاي عراق  شده و لازم است، كروهان اشك براي نجات آنها و عقب راندن دشمن در ارتفاعات  سد كنجيان چم حركت كنند. ساعت چهار بعد از ظهر شيپور آماده باش زده شد پس از احضار افراد يگانها به پرسنل گروهان اشك  دستور ابلاغ  شد كه لغایت تا ساعت 8 باید پادگان گردان نفت پشت سر گذاشته شود . خلاصه ما به مهران رسيديم , ارتفاعات كله قندي ، و زالوآب از تصرف عراقي ها آزاد شد .تا اينكه در تاريخ 14 بهمن از ستاد ستون  عمليات سد  كنجيان چم،  دستور باز پس گیری  تپه استراژيكي 341 كه سالها در تصرف ارتش عراق بود و حتي بعد از قلعه زالوآب عمده ترين پايگاه بود ،  صادر شد . من رانیز  براي فرماندهي اين عمليات  انتخاب كردند . من نيز نیروهایی را از  درجه داران و سربازن و دلاوران يارساني و اوراماني  كه داوطلب حمله بودند ، آماده ساحته و  در روشنایی روز پس از شليك چند  خمپاره دودانگيز ،  دست به حمله زديم و در گرما گرم جنگ بود که  عده ای  از دلاوران يارساني  نیز به كمك ما شتافتند که در این مقال کوتاه به ذکر نام آنها اکتفا خواهیم کرد . بالاخره ساعت نزديك پنج بعد از ظهر در کوران دود و آتش و توپ و خمپاره از هر دو طرف درگیر جنگ ، نزديك به چهار ده پايگاه مستقر برروي تپه 343  تسخيرشد  و پرچم ايران با دست پرتوان مرزداران غيور كورد ويارساني بر روي آن برافراشته شد.آن زمان گزارش تمام مراحل پیشروی و بازپس گیری خاک وطن مستقیماً به اطلاع اعلیحضرت فقید که در استراحت زمستانی در کشور سویس بودند ، می رسید و موجب خوشحالي  شاهنشاه  گرديده بود.

اما دشمن شكست خورده  به تلاش های خود ادامه داد و با رهبری شخص صدام حسین که در آن زمان مرد شماره 2 عراق محسوب می شد با تدارک نیروهای تازه نفس و تسلیحات توپخانه ای مجهز در شب 21 بهمن 1352   در واقع 38 سال پیش درست در چنین روزی مجدد برای پس گرفتن تپه 343  دست به حمله زد.

و باز هم با مقاومت  دليرانه مرزداران دلاوران ، ژندار مري و گروهان توپ خانه اي از تيپ  دزفول به فرماندهي سروان اسكندر خان بيراموند(فرمانده بعدي باز پس گيري آبادان در جنگ 8 ساله با عراق  ) سر لشكر بازنشسته فعلي  مواجه شدند . بدون اغراق باید بگویم ایشان یکی از میهن دوست ترین افسران زمان خود بوده اند و در شگفتم که چگونه جنگ سال 52 را فراموش کرده اند .  با کمال  شهامت  نیروهای دلاور ما با وارد آوردن  تلفاتي بالغ بر 85 نفر از نيروهاي ارتش عراق آنها را مفتضحانه مجبور به عقب نشيني  نمودند و  تعدادي از نيروهاي ما نيز تا آخرين قطره خونشان و آخرين  نفس  ، دين خود را به ملت و خاك وطن ادا نمودند لازم است خاطر نشان كنم در آن نبرد خونين ونابرابر، تا كنون حتي در جنگ هشت ساله باعراق اتفاق ني افتاده است،كه عملا جنگ تن به تن سنگر به سنگر با سر نيزه براي بيرون راندن ارتش بعث انجام گرفت، و تعداي نيز ازجمله خود من شديدا مجروح  سخت مصدوم شدند و بعضي از آنها هنوز  در قيد حيات هستند.بدين وسيله ضمن بزرگداشت رادمردی های دلاوران ایران زمین ، مراتب همدردي خودم را با بازماندگان  و مصدومين و ديگر همرزمان و همسنگرانم و با زماندگان ارتش و و ژندار مري و دلاوران شجاع همرزمم اعلام مي كنم . اميدوارم اين روز را بنام يكي از روزهاي تاريخي كشورمان ايران نام گذاري شود و يا حداقل هر ساله خاطره اين عزيزان را گرامي بدارند. مگر خون هاي ريخته شده این عزيزان جان باخته در آن روز قرمز نبوده و رنگ ديگري داشته است ؟  مگر غیر از این است که آنها نيز فرزندان اين آب و خاك و وطن هستند در چنين روزي با خون خويش وفاداري به ميهن  اثبات  كردند ؟ آیا فراموش کردن آنها خیانت به تاریخ نیست؟

بخاطر پرهیز از زیاده گویی فقط به  ذکر نام تعدادی از هم رزمان که به یاد دارم اکتفا می کنم :

 اسامي جانباختگان

1-افسر شهيد نجات علي سالاري ستواندوم 2—درجه داران شهيد عادل خان حبيبي برادرزاده اكبر خان الهياري يارساني

3- درجه دار شهيدزوراب مقدم يارساني بيونيج گوران 4-  درجه دار شهيد فيض محمد پور كرمانشاه5- درجه دار شهيد احمد كشاور تبريز   6-درجه دار شهيدا ابراهيم مجيدي كُردستان7- درجه دار شهيد عزيز حسيني كرمانشاه 8-دلاور شهيد شيخ مراد اهل سرپل ذهاب  9- سرباز شهيد تيموري عباسي1- سرباز شهيد حسن رستمي11- دلاور شهيدانور مهران نوريابي اورامان 12-  دلاورشهيد جلال مكائيلي  اورامان  13- دلاور شهيدعلي اكبر رحيمي اورامان    14- دلاور شهيد حبيب هدايتي اورامان 15- دلاو شهيد عزيزعنوان بيامه گوران   16–دلاور شهيد خداداد ببربيان يارساني جاماز گوران

اسامي مجروحين و مصدومين

 17-سروان فرخ پولادي فرمانده گروهان باويسي و مأمور اعزامي از هنگ قصرشيرين چشم چپش را از دست داد.  18-ستوانسوم اصغر كريمي اژدر از ناحيه دست مجروح شده 19- درجه دار مجروح غالامرضا الماسي ماهيدشت چيا انگليسه  20 – درجه دار مجروح غلامحسين اكبري قصر شيرين.  21 – درجه دار مجروح علي اصغر خسروي گوران يارساني  22-عبد اله احمدي يارساني صحنه 23- مشير سرباز ديپلمه ساري مازندران 24- دلاور ميرزامراد مرادي بانخود گوران يارساني چشم راستش از دست داد  25 – دلاور  مجروح فرهاد القاصي گوران يارساني  26-دلاور مجروح خدامراد فرامرزي گوران يارساني   27 –دلاور مجروح شريف رضايي  سنجابي يارساني     28-دلاور مجروح عسكر رضايي  مله بيگلري يارساني  29 – دلاور مجروح رضا قلي حسيني  اورامان   30- دلاور مجروح  اسنكدر حسيني اورامان  31 – دلاور جمشيد چرز شبانكاره گوران مجروح از ناحيه پا يارساني   مجروح.شايآن ذكر است بخاطر اين نبرد خونين اعيلاحضرت استراحت زمستانيش را نيمه تمام گذاشتند به تهران برگشتند با عيادت از مجروحين و مصدومين آنهارا مورد  تقدير  وتشويق قرار دادند.   

  علی اصغر خسروی