یارسان و نسل جدید

سالها پیش این سوال برایم پیش می آمد که چگونه یارسان شدیم بعدها جوابش را یافتم ولی بعد این سوال برایم پیش آمد که نسل های بعدی چگونه یارسانی بمانند حال شرایط و وضع حاکم در جامع تغییر کرده و طبیعتاً بازتاب ها نیز تغییر خواهد کرد، برای کندوکاو و تحلیل چنین موضوعاتی باید ریشه یابی کرد، نقاط قوت و نقاط ضعف و فراز و فرودهایی که در طول تاریخ داشته را بررسی کرد.
یارسان به عنوان آیینی اقلیتی که همیشه دست خوش حوادث بوده و سیطره حاکمان نگذاشته اند به ظهور و اوج پویایی خود برسد اما پدران و اجداد ما هم نگذاشته اند چراغ آیین ما خاموش شود.زمانی که نه تلویزیون بود نه اینترنت و از هر چند صد نفر تنها چند نفر سواد خواندن و نوشتن داشتند احکام یاری و کلام یاری را سینه به سینه منتقل و سر به تسلیم ندادند.
‌***وصوی صوی  یاران بیدی مگردی وصوی صوی***

ای یاران بیایید گردهم باشیم به این سو و آنسو نگردید

برای پدر و پدر بزرگ من سی سال پیش شاید راحتتر بود که با تحریف روایت ها نقل قول ها و کلام خوانی در شب نشینی ها و شرکت در جمع ها ما را به راه آیین پدرانمان راهنمایی کنند.اما حال با مشکلاتی وسختی های بیشتر روبرو هستیم از یک طرف هر بچه ای از صبح الل طلوع پای تلویزیون و ماهواره می‌نشیند و برنامه کودک‌های سازمان یافته از داستان های امامان اسلام را می‌بیند و در مدرسه با انواع متون درسی، شعر و ادبیات سیستم حاکم بزرگ می‌شود از طرف دیگر والدینی با هزار و یک مشغله برای امرار و معاش و مشکلاتی دیگر دست و پنجه نرم می‌کنند و در کنار این ها زندگی در حکومتی که اجازه هیچ تبلیغ نمی‌دهد و با نیروی سرکوبگری که در اختیار دارد برای ادامه‌ی بقای خود از هیچ ترفند و زوری کوتاهی نمی کنید یک بچه چگونه می‌تواند با این همه فشار، ترس و تبلیغات حاکم آیین پدرانش را دریابد.

شخصیت و طرز تفکر هر انسانی بیشتر در بچگی شکل میگیرد بچه های ما در چنین بحران و سردرگمی و دلهره در حال رشد هستند.

در این دوران حساس وظیفه گرانی بر روی شانه های تک تک ما است ما باید در مقابل این همه تبلیغات و تهاجم فرهنگی که هدفش از بین بردن و فراموشی اصالت و رگ و ریشه مان است مقابله کنیم.همان طور که همه اقوام و ملیت ها برای زنده نگه داشتن زبان مادری و فرهنگ خود باید بکوشد،باید پاسخی برای این وضعیت داشت.

باید بکوشیم با زبانی ساده از همان دوران کودکی کودکان مان را برای جذب حقیقت ترغیب کنیم، پدر و مادر نقش مهمی در این آموزش ایفا می کنند پدر و مادری که بی رغبت و بی تفاوت هستند طبیعتاً بچه های آنها همان الگو برداری را خواهند کرد، با ایمانی راسخ و با کردار و رفتارمان تاثیرات مثبت بگذاریم ، دین و آینمان را به داخل رگهای خانه هایمان ببریم،باید بکوشیم همانند گذشته گرمای آیینمان در میان اقوام و فامیل با گرفتن مراسمات و جمع های پر شور همراه با کلام خوانی با حضور کودکان پاینده بماند.
به گفته سلطان سحاک ( حق را حاضر و موجود ) خداوند در همه جا حاضر است ما وظیفه مان را انجام می دهیم و او با ماست ویاریمان خواهد کرد.

به یاری حق این امانتی که از گذشتگان به ما رسیده بتوانیم با دل و جان نگه داریم و به نسل آینده منتقل کنیم.

« اول و آخر یار »

سعید کریمی