کثرت گرائی سیاسی ستون اصلی دمکراسی

من پیشتر در مقالەای تحت عنوان ” پلاتفرم سیاسی ه.د.پ آلترناتیوی درست برای آیندە سیاسی جوامع متنوع ” نوشتەام کە : بی شک روند دمکراتیزاسیون و در نهایت استقرار دمکراسی در خاورمیانە با چالشهای فرهنگی، اجتماعی و در بدتریی حالت آن با میراث فرهنگ سیاسی “استبداد شرقی” روبرو است. این را نباید از یاد برد کە اسلام سیاسی نیز نیروی بازدارندە برای رشد و توسعە دمکراسی بودە و می باشد. مردم کوردستان ایران نسبت بە دیگرنەتە وەهای ایران دارای سابقەی تحزب، کار سازمانی و مبارزە سیاسی در اشکال مختلف آن هستند. مردم کوردستان با اتکا بە جنین داشتە سازمانی در کنار دیگر نەتەوەهای (ملتها) ساکن ایران برهبری جریانات انقلابی سهم بزرگی در نقش آفرینی و بثمر رساندن انقلاب در سال ٥٧ داشت. نەتەوی کورد با طرح خواستهای دمکراتیک خواهان استقرار نظامی دمکراتیک، پلورال و عادل بود.

صف آرائی سیاسی در جامعەای کوردستان ایران در مدت این ٤٠ سال اخیر دچار تحول و دگرگونی شدە است. خیلی از جریانات سیاسی بدلایل بحرانهای ایدئولوژیکی، اختلافات سیاسی، روش و رفتارهای تک روانەی افراد، قدرت طلبی افراد و منطقە گرائی دچار بحران تشکیلاتی و در نتیجە با انشقاقهای پی در پی روبرو بودەاند. این احزاب نتوانستەاند با ارائە برنامەای سیاسی مترقی آحاد ، اقشار و اجتماعات مختلف دینی، اتنیکی، جنسی و زبانی را برای ایجاد تحول و تغییر سیاسی و اجتماعی هوشیار، آگاە و بسیج کنند. بدین دلیل نیروهای اجتماعی هوشیار با تعریف کردن اهداف و برنامەهای سیاسی و اجتماعی خود توانستەاند برای پر کردن چنین خلائی خود را سازمان دادە و وارد مبارزە سیاسی برای احقاق حقوق خود شوند.

چند روز پیش تلویزیون ماهوارەای “ایران اینترناسیونال” دیداری با آقایان عبداللە مهتدی دبیرکل حزب کوملە کوردستان ایران و حسن شرفی معاون مسئول اجرائی حزب دمکرات کوردستان ایران انجام داد کە محور اصلی آن کشتە شدن ١١ تن از نیروهای رژیم اسلامی در مریوان بود. من در این جا وارد ارزیابی و تحلیل مشروع یا عدم مشروع بود مبارزە مسلحانە نمی شوم، چونکە سازمان دمکراتیک یارسان در بیانیەای در تاریخ ٢١/٩/٢٠١٦ دیدگاە سازمان را در این مورد با افکار عمومی جامعە یارسان و کوردستان و ایران در میان گذاشتە است. سازمان دمکراتیک یارسان بر این باور است کە :” از نظر سدی مبازرە مسلحانەی در مرحلەی کنونی بیشتر از هر گروە و جغرافیا مردم یارسان و محل سکونت آنها را تبدیل بە موضوعی امنیتی و اطلاعاتی برای رژیم می کند و با موانع و محدویتهای بیشتری روبرو خواهند شد. یعنی رژیم دست بالا را در تعیین و تعریف مدل و نوع مبارزە مردم یارسان خواهد داشت.

بنظر سازمان دمکراتیک یارسان باید جامعە یارسان برای واقعەای از نوع ” مەڕ نو” ( غار نو) آمادە باشند، چونکە آنوقت دیگر پیکار برای “بقاء” و ” هستی” است.

سازمان دمکراتیک یارسان تلاش می کند کە با دیگر سازمانهای مدنی، حقوقی و فرهنگی در داخل و خارج در هماهنگ سیستماتیک با آنها، با بصیرت و عقل روی ساز و کارهای عملی و پراگماتیست بە اجماع برسند و مبنی بر آن استراتژی مبارزاتی خود را ترسیم نمایند. گزافە گویی نیست اگر گفت کە سازمانهای یارسانی باید برای تأسیس ” اتاق عملیاتی” دست بکار شوند، و این ” اتاق عملیاتی” باید بتواند تمام فعالیتهای مبارزاتی و سیاسی را زیر نظرنگە دارد و آنها راهماهنگ کند. جامعە یارسان باید تا حد امکان و مقدور از ساز و کارهای مبارزات مسالمت آمیز استفادە کند و برای ترویچ این نوع از فرهنگ مبارزاتی در ایران و کوردستان تلاش نماید، چونکە تجربە نشان دادە است کە رادیکالیسم و رفتار قهرآمیز از سوی طرفهای درگیر جامعە را از دور باطل خشونت، تبعیض و ترور خارج نخواهد کرد، و در بدترین حالت گروەها ، اجتماعات و جوامع دینی، اتنیکی و جنسی و غیرە را با سبعیت ، درندگی و خشونت مورد ظلم و جنایت قرار میدهد”. با توجە بە هستەای اصلی بیانیەی فوق، سازمان دمکراتیک یارسان مبازرە مسلحانە احزاب را، کە تحت عنواین مختلف در ترویچ آن تبیلغ میشود، درست نمی داند.

آقایان عبداللە مهتدی و حسن شرفی در این مصاحبە در مورد کشتە شدن نیروهای رژیم از طرف “پژاک” و آیا احزاب متبوع آنها این حملە را محکوم می کنند، مورد سئوال قرار گرفتند. هر دوی آنها زبان خود را عاجز از یافتن جوابی ملموس دیدند. آنها بی شک نمی توانند این حملە را محکوم کنند ، چونکە خودشان مدتها تحت عناوینی دست بە این نوع از رفتار مبارزاتی زدەاند. مشکل دیگر آنها اعتراف بە نیروی سیاسی دیگری است کە با چنین رفتارهای سیاسی از نظر آنها موقعیت سیاسی و تشکیلاتی جریانات مذکور را بە خطر می اندازد. بنظر آنها “پژاک” محصول حضور چند سالەی پ.ک.ک در ایران و رابطە پ.ک.ک، ایران و سوریە با محوریت شیعە و علویسم است. بر کسی پوشیدە نیست کە پ.ک.ک دچار بحران ایدئولوژیکی عمیقی گشت کە تمام جریانات اقماری آن نیز تحت تأثیر قرار داد. اما رابطە ایدئولوژیکی پژاک با پ.ک.ک بە تنهائی تبدیل بە دلیلی درست برای “غیر مشروع” نامیدن “پژاک” در کوردستان ایران بعنوان جریانی سیاسی برخاستە از آنجا نمی شود. پژاک بعنوان جریانی سیاسی دارای آبشخور فلسفە سیاسی آپوئیستی در کورستان ایران در کنار دیگر جریانات سیاسی حضور و وجود دارد. چونکە این جریان از اندیشەها و ایدئولوژی اوجلان تغذیە فکری می کند نباید دستاویزی برای تبلیغ علیە آن باشد. امروز تمام جریانات کوردستان ایران سعی می کنند با ایجاد رابطە سیاسی و دیپلماتیک با کشورهای منطقە و سیاستمداران جنگ طلب آمریکای و اروپای تبدیل بە بخشی از راە حل و آلترناتیو سیاسی برای آیندە ایران باشند. خیلی از این جریانات با تعصب بیشتر از لیبرال دمکراتهای جهان سرمایە داری بر ارزشهای گلوبالیزم پا فشاری می کنند و تفکیک آنها با پادوهای سازمان صندوق بین المللی پول و بانک تجارت جهانی چندان آسان نیست.

ما باید این واقعیت را قبول داشتە باشیم کە تمام جریانات و گروهای سیاسی و اجتماعی از دیدگاەهای ضد و نقیض برخوردار هستند، اما نباید این امر آنها را از دیالوگ با هم و یافتن راە کارهای مبارزاتی مشترک برای اهداف بزرگتر از حزب خود باز دارد.

دلایل میل و گرایش بە پلورالیسم سیاسی و اجتماعی ، توزیع قدرت، تحزب و تشکل و نتیجە هوشیاری جوامع و اجتماعات زبانی، دینی، اتنیکی، جنسی و کارگری و رشد ابزار مبارزاتی و شبکەهای ارتباطی است. تمام جریانات سیاسی باید قبول داشتە باشند کە هر گروە اجتماعی بە اقتضاء باورها، فعالیتها، نظرگاها و اهداف و منافع مشترک دست بە خودسازماندهی سیاسی و اجتماعی می زنند و وارد عرصە مبارزە در کنار آنها خواهند شد، و قبول آن پیشرط مهم برای نهادن اولین سنگ بنای استقرار دمکراسی است.

امیر سلیمی

اسلو، نروژ

03.08.2018