“ما عادت كرده ايم”

عادت كرده ايم به سخنان شيرين و اما كمى سمى،
به وضعيت قرمز و آوارگى با كوله اى خيس در جاده هاى زرد،
به آمريكاى منجى،
به كمان جومونگ براى تاريخ احمالى
و پرفروشى حاشيه هاى روزنامه ى كيهان،
عادت كرده ايم
به سكوت قهرمانانه

و تفكر به پازل دفترچه ى پرورشی کودک در شب عيد،
و سرگرمى هاى آخونديسم،
ما عادت کرده ایم به ابتذال!
به كمك هاى سالانه حقوق بشر،
براى كج فهمى
و ماندن در ريل جهان سومى،
در انتظار قهرمانان درد مشترك
و خاطره ماندگاری اعدام برادران به تاوان نان و…به تاوان نان،

نان!!!
عادت کرده ایم به استفاده از لامپ هاى كم مصرف
و يا حتى تاريكى هاى رمانتيك
براى…
چراغانى ماندن بارگاه “امامزاده پوتين”،
به كراوات هاى فيروزه اى
و يغه هاى بسته،
ما عادت کرده ایم به بوی ادکلن تند تن فاحشگان ذهنی،
به عباهاى بنفش و دستان زرد،
ما عادت کرده ایم اصلاح و اصول،
به هر نادانی،
ما عادت به مقایسه کرده ایم،
بین تاج و تخت و یا ریش و تسبیح!
و رژه دم پايى های شیوخ
در سازمان ملل متحد!
ما عادت كرده ايم!
به ترویج تفکر عادت های غلط!
به حوادث غير طبيعى
و كمك هاى نقدی
براى صندوق صدقات
و كمبود بودجه براى خريد كفشِ بچه هاى بلوچستان
در كنار ماهيگيران چينى،
و جزایر استعمار شده!
به خطوط لوله های صادرات نفت!
ميان پس كوچه هاى اهواز سياه!
عادت كرده ايم
ما عادت به دیدن کرده ایم،
دیدن مردمی فقیر در سرزمینی غنی،
ما عادت کرده ایم،
عادت به شهادت در راه حقارت،
ما عادت به چوب و چماق و شلاق کرده ایم،
ما عادت به نظاره گر بودن طناب های دار کرده ایم!
عادت به ناپدرى،
به پدر که نماد شهادت…
نماد شهامت…
و به مادران بيوه عادت كرده ايم!

به جنگ براى آزادى
و آزادى در چارچوب دين عادت کرده ایم،
به قرآن ها!
بر سر نيزه ها!
و شيپور آهنگران
براى مردم جهادى
در پوستين و روتین ترین نوار مرزى عادت كرده ايم

ما عادت كرده ايم و كسى از عادات خويش دست بر نخواهد داشت…!.

پینوشت1: اینجانب صرفٲ برای انتشار گسترده و رساندن فریاد خود به گوش مردم در رسانه های مختلف مطالبم را منتشر می کنم و نه همسو یا همفکر با جهتگیری آن تریبون ها.

پینوشت2: حرفهاى فراموش شده، سلام به خاك.
به قلم: بهنام کریمی